سطح فلزات سنگین (سرب، کادمیوم، کروم و روی) در بافت عضله و کبد ماهی کپور (Cyprinus carpio L. 1758) سواحل استان گلستان

در فصول زمستان، بهار و تابستان در 11 ایستگاه در سواحل غربی، شرقی، تالاب گمیشان و خلیج گرگان در سالهای 87-1386 نمونه برداری انجام شد. پس از نمونه‌برداری و زیست‌سنجی، بافت‌های عضله (104 نمونه) و کبد (36 نمونه) ماهی بصورت منجمد شده برای اندازه‌گیری غلظت فلزات آن به آزمایشگاه انتقال داده شدند. برای اندازه‌گیری فلزات در این بافتها به روش خاکستر خشک و با بکارگیری دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی مدل 400 پرکین آلمر آلمان انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس (ANOVA) و آماره Tukey استفاده گردید. میزان غلظت فلزات سنگین در بافت کبد بیشتر از بافت عضله بود. بررسی سطح فلزات سنگین در ماهی کپور نشان داد که فلز روی بالاترین سطح را در بافت عضله ماهی دارد و میزان سرب، کادمیوم و کروم بترتیب در مراحل بعدی قرار داشتند. میزان فلز کروم موجود در بافت عضله ماهی کپور برای دو جنس نر و ماده اختلاف معنی‌داری را نشان داد (05/0>P). مقایسه غلظت فلزات سنگین مورد مطالعه با استاندارهای جهانی (WHO, UK, MAFF, NHMRC) نشان داد که مقدار آنها در بافت عضله و کبد ماهی کپور کمتر از حد در این مطالعه برای بررسی غلظت چهار فلز سنگین (سرب، کادمیوم، کروم و روی) در عضله و کبد ماهی کپور معمولی مجاز است.